Zrównoważony rozwój jako nowa kategoria wartości w modzie luksusowej? Wyniki jakościowych badań międzynarodowych sprzedawców

Abstract

Cel artykułu: Celem artykułu jest ukazanie przejawów i przyczyn rozbieżności w komunikowaniu zrównoważonego rozwoju (jako komplementarnej kategorii wartości) przez właścicieli marek i sprzedawców w branży mody luksusowej.

Metodyka badań: Zastosowano badania jakościowe w formie utajonych zakupów przeprowadzonych w latach 2017-2018 w czterech miastach: Singapurze, Dubaju, Paryżu i Berlinie w sklepach 10 światowych marek mody luksusowej.

Wyniki: Niskie zainteresowanie konsumentów kwestiami zrównoważonego rozwoju, połączone z brakiem nacisku na wdrażanie tej idei w domach mody skutkuje niewielką wiedzą sprzedawców i komunikowaniem zrównoważonego rozwoju jako kategorii wartości.

Wkład i wartość dodana: Znaczenie zrównoważonego rozwoju jako komplementarnej wartości luksusu wzrasta wśród konsumentów pochodzących z Europy, Stanów Zjednoczonych lub Kanady, podczas gdy dla odbiorców z Dalekiego Wschodu wciąż jest kategorią nieistotną w podejmowaniu decyzji zakupowych. Nacisk na krzewienie i wdrażanie tej idei jest funkcją zarówno zainteresowania nią ze strony konsumentów, jak i znaczenia, jakie przywiązuje do niej sama marka.

Keywords

zrównoważony rozwój, moda luksusowa, utajone zakupy, komu-nikowanie wartości dla konsumenta, sprzedawcy luksusowej mody

Author Biography

Beata Stępień

Dr hab., prof. UEP, Katedra Zarządzania Międzynarodowego, Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu; Autorka ponad 130 publikacji, o biznesie międzynarodowym, postrzeganiu wartości przez konsumenta i o biznesie luksusu.

References

1. Achabou, M.A. & Dekhili, S. (2013). Luxury and sustainable development: Is there a match?. Journal of Business Research, 66(10), 1896-1903. http://doi.org/10.1016/j.jbusres.2013.02.011
2. Atwal, G. & Williams, A., (2009). Luxury brand marketing – The experience is everything!. Journal of Brand Management, 16(5-6), 338-346.
3. Berry, C. (1994). The idea of luxury: A conceptual and historical investigation. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
4. Braund, D. (1994). The luxuries of Athenian democracy. Greece & Rome, 41(1), 41-48.
5. Brooke, S. (2004, January 17). Luxuries ain’t what they used to be. Now the high street is full of designers labels and glittering prices, does anything count as exclusive. The Daily Telegraph, s. 4.
6. Caniato, F., Caridi, M., Castelli, C. & Golini, R. (2009). A contingency approach for SC strategy in the Italian luxury industry: do consolidated models fit?. International Journal of Production Economics, 120(1), 176-189.
7. Caniato, F., Caridi, M., Crippa, L., & Moretto, A. (2012). Environmental sustainability in fashion supply chains: An exploratory case based research. International Journal of Production Economics, 135, 659-670.
8. Chandon, J.L., Laurent, G. & Valette-Florence, P. (2016). Pursuing the concept of luxury: Introduction to the JBR Special Issue on “Luxury Marketing from Tradition to Innovation.” Journal of Business Research, 69(1). http://doi.org/10.1016/j.jbusres.2015.08.001
9. Chevalier, M. & Mazzalovo, G. (2008). Luxury brand management: A World of Privilege. Singapore: Wiley.
10. Cloutier, D. (2015). The Vice of Luxury: Economic Excess in a Consumer Age. Georgetown University Press.
11. Coombs, W.T. & Holladay, S.J. (2002). Helping crisis managers protect reputational assets: Initial tests of the situational crisis communication theory. Management Communication Quarterly, 16(2), 165-186.
12. Culham, P. (1982). The Lex Oppia, Latomus, 41(4), 786-793.
13. Davies, I.A., Lee, Z.I. & Ahonkhai, I. (2012). Do consumers care about ethical-luxury?. Journal of Business Ethics, 106(1), 37-51.
14. De Brito, M., Carbone, V. & Blanquart, C. (2008). Towards a sustainable fashion retail supply chain in Europe: organisation and performance. International Journal of Production Economics, 114(2), 534-553.
15. De Pelsmacker, P., Driesen, L. & Rayp G. (2003). Are fair trade labels good business? Ethics and coffee buying intentions. Ghent: Working Paper Ghent University Faculty of Economics and Business Administration.
16. Dion, D. & Borraz, S. (2017). Managing status: How luxury brands shape class subjectivities in the service encounter. Journal of Marketing, 81(5), 67-85.
17. Franchetti, C. (2013). A reconsideration of Werner Sombart’s Luxury and capitalism. International Review of Social Sciences and Humanities, 5(2), 135-139.
18. Hilton, M. (2004). The Legacy of Luxury: Moralities of Consumption Since the 18th Century. Journal of Consumer Culture, 4(1), 101-123. doi: 0.1177/14695405040409060167-4544.
19. Janssen, C., Vanhamme, J., Lindgreen, A. & Lefebvre, C. (2013). The catch-22 of responsible luxury: effects of luxury product characteristics on consumers’ perceptions of fit with corporate social responsibility. Journal of Business Ethics, 119(1), 45-57.
20. Kapferer, J.-N. & Bastien, V. (2009). The specificity of luxury management: Turning marketing upside down. Journal of Brand Management, 16(5-6), 311-322.
21. Kapferer, J.-N. & Michaut-Denizeau, A. (2013). Is Luxury Compatible with Sustainable Development: the consumer viewpoint. Journal of Brand Management, 21(I), 1-22. doi:10.1057/bm.2013.19
22. Kapferer, J.-N. & Valette-Florence, P. (2018). The impact of brand penetration and awareness on luxury brand desirability: A cross country analysis of the relevance of the rarity principle. Journal of Business Research, 83, 38-50.
23. Kering (n.d). Pozyskano z http://www.kering.com/en/sustainability (dostęp 13.06.2018).
24. Kirsi, N.A. & Lotta, H.B. (2011). Emerging design strategies in sustainable production and consumption of textiles and clothing. Journal of Cleaner Production, 19, 1876-1883.
25. Kotler, P., Lee, N. (2008). Corporate social responsibility: Doing the most good for your company and your cause. John Wiley & Sons.
26. Li, Y., Zhao, X., Shi, D. & Li, X. (2014). Governance of sustainable supply chains in the fast fashion industry. European Management Journal, 32(5), 823-836. http://doi.org/10.1016/j.emj.2014.03.001
27. LVMH (n.d). Pozyskano z https://www.lvmh.com/group/lvmh-commitments/environment/ (dostęp 13.06.2018).
28. Mandeville, B. (1989). The fable of the bees. Londyn UK: Penguin.
29. Marshall, M. (2000). Luxury, economic development, and work motivation: David Hume, Adam Smith, and JR McCulloch. History of Political Economy, 32(3), 631-648.
30. McKeen, C. (2004). Swillsburg City Limits (The ‘City Of Pigs’: Republic 370C-372D). The Journal for Ancient Greek Political Thought, 21(1-2), 70-92.
31. McNeil, P., Riello, G. (2017). Historia luksusu. Warszawa: Bellona.
32. Mozur, P. (2017). In Fight Against Fakes, Alibaba and Owner of Gucci Go From Adversaries to Partners. The New York Times. Pozyskano z https://www.nytimes.com/2017/08/03/business/alibaba-kering-fakes-luxury.html?ref=business (dostęp 13.05.2019).
33. Nosto (2019). Pozyskano z http://pages.nosto.com/sustainability-in-fashion-survey.html (dostęp 13.05.2019).
34. Paton, E. (2017). François-Henri Pinault, Kering Chief, on Why Green Is the New Black. New York Times. Pozyskano z https://www.nytimes.com/2017/01/25/fashion/franois-henri-pinault-kering-sustainability.html
35. Ramirez, S. (2019, June 05). Desire for sustainable fashion spans all generations. LuxuryDaily.
36. Rankabrand (2018). Pozyskano z www.rankabrand.com (dostęp 11.06.2018).
37. Seuring, S. & Goldbach, M., (2006). Managing sustainability performance in the textile chain. W: S. Schaltegger i M. Wagner (Eds.), Sustainable Performance and Business Competitiveness (ss. 466 -477). Sheffield: Greenleaf Publishing.
38. Slater, S.F. (1997). Consumer culture and modernity. Oxford: Polity Press.
39. Stearns, P.N. (2006). Consumerism in world history: The global transformation of desire. New York: Routledge.
40. Stępień, B. (2019). Wartość luksusu. Perspektywa konsumentów i przedsiębiorstw. Warszawa: PWE.
41. Tallontire, A., Rentsendorj, E., & Blowfield, M. (2001). Ethical Consumers and Ethical Trade: A Review of Current Literature. Policy Series 12, Natural Resources Institute, Kent.
42. Thach, E. C., Olsen, J. (2006). The role of service quality in influencing brand attachments at winery visitor centers. Journal of Quality Assurance in Hospitality & Tourism, 7(3), 59-77.
43. Tsai, S.P. (2005). Impact of personal orientation on luxury-brand purchase value: An international investigation. International Journal of Market Research, 47, 429-454.
44. Tynan, C., McKechnie, S. & Chhuon, C. (2010). Co-creating value for luxury brands. Journal of Business Research, 63(11), 1156-1163.
45. Van de Ven, B. (2008). An ethical framework for the marketing of corporate social responsibility. Journal of Business Ethics, 82(2), 339-352.
46. Vermeir, I. & Verbeke W. (2006). Sustainable food consumption: exploring the consumer ‘attitude – behavioral intention. Journal of Agricultural and Environmental Ethics, 19, 169-194. doi:10.1007/s10806-005-5485-3
47. Voyer, B.G. & Beckham, D. (2014). Can Sustainability Be Luxurious? a Mixed-Method Investigation of Implicit and Explicit Attitudes Towards Sustainable Luxury Consumption. Advances in Consumer Research, 42, 245-250.
48. Willems, K., Janssens, W., Swinnen, G., Brengman, M., Streukens, S. & Vancauteren, M. (2012). From Armani to Zara: Impression formation based on fashion store patronage. Journal of Business Research, 65(10), 1487-1494.
49. Wong, A., Chung, Y. & Zaichkowsky, J.L. (1999). Understanding luxury brands in Hong Kong. European Advances in Consumer Research, 4, 310-316.
50. Yang, Y., Han, H. & Lee, P. (2017). An Exploratory Study of the Mechanism of Sustainable Value Creation in the Luxury Fashion Industry. Sustainability, 9(4), 483. http://doi.org/10.3390/su9040483